i przeraził się. Sina prawie twarz, usta zaciśnięte kurczowo, dziwnie wydłużony nos i czarne oczodoły przymkniętych oczu.<br>"Wygląda jak maska woskowa - pomyślał Kalias z niepokojem. - Czy na długo starczy mu sił?"<br>Z ramienia Polluksa sączyła się krew. Otworzyła się widać rana odniesiona w bójce z korsarzami. Chłopiec zdwoił wysiłki. Polluks słabł coraz bardziej. Już nie nadążał za ruchami wioseł Kaliasa. Łódź stawała się coraz bardziej bezbronna na falach, które kołysały nią niby łupiną orzecha.<br>"Nie podołam sam" - myślał z rozpaczą Kalias i wiosłował coraz uparciej. Na dłoniach potworzyły mu się bąble i popękały spływając wodą i krwią. Polluks poruszył jeszcze kilka