konspiracyjnym szeptem nazwy ulubionych ciastek Kolumba.<br>W progu stają Zygmunt i Jerzy. - Czołem, bandyci!<br>- Wodzu! - Olo komediancko strzela obcasami.<br>- Tfu, aż przykro patrzeć tym jednym okiem na dekowników - Zygmunt &lt;page nr=337&gt; ogarnia gestem Ola i Jerzego. Dwaj zdrowi, nietknięci, oklepują się niefrasobliwie w uścisku. - Madame - pochyla się nad dłonią Kryski. A ona, śliczna i śmieszna, tu w środku ognia i zagłady po raz pierwszy w swym awanturniczym życiu po prostu, po domowemu szczęśliwa, dyga przed nim z żartobliwym szacunkiem.<br>Siedzą już wokół stołu. Kolumb wygrzebał się ze swoich noszy i odpoczywa leżąc po rzymsku na tapczanie. Jest blisko Kryski. Niteczka, nastroszona, siedzi po