co robią z tym inni", oraz na "wyznawców", sfanatyzowanych strażników "kramików z ideami".<br> Nietrudno zauważyć, że znajdujemy się tutaj na antypodach systemu przekonań Andrzeja Wernera czy Andrzeja Kijowskiego z lat osiemdziesiątych. Dla tego ostatniego myślenie reprezentowane przez krytyków najmłodszego pokolenia byłoby przykładem myślenia sofistów, retorów zajmujących się "fabrykacją i sprzedażą słów", a więc myślenia jakie Kijowski miał w pogardzie.<br> Taka propozycja - rekonstruowana przeze mnie w dużym uproszczeniu - pozostaje cenna i odświeżająca w kulturze literackiej, w której szermowano bez umiaru przy ważnych i przy błahych okazjach argumentem "myślenia podług wartości". Zawodna wydaje się jednak w odniesieniu do literatury będącej domeną tyleż licencji