sumienia w związku z głęboko odczuwanym grzechem życia po śmierci męża, życia n i e c h c i a n e g o, a jednak akceptowanego, mimo pamięci o jedynej wielkiej miłości na zawsze utraconej. Rozpaczliwy ból utraty można przeżywać w sposób nieliteracki, czyli albo przeżywać milcząc, albo w słowotoku skargi najbardziej osobistej.<br><br>&lt;page nr=193&gt;<br><br> I można przeżywać w sposób literacki nadając własnemu cierpieniu cechy ponadindywidualne znaleźć się (odnaleźć) w ludzkiej wspólnocie. Wydawać by się mogło, że dla poetki wybór powinien być oczywisty. Ale Kamieńska w literaturze nie odnajduje spokoju, dręcząc się "zdradą" nieżyjącego męża. Jak średniowieczny pokutnik nie chce oddalać cierpienia