często powielany przez pisarzy ziemiańskich.<br>Tylko bardzo nieliczni doradzali niezamożnej szlachcie zajęcie się rzemiosłem (czynił to między innymi kalwiński postyllograf, Krzysztof Krasiński). Sebastian Petrycy ganił stanowczo taki właśnie wybór profesji, kierując mŁódź szlachecką do klasztoru, wojska, szkół, wreszcie "na dwór panów miłościwych i wielkich (...), gdyż pan baczny dobremu i statecznemu słudze opatrzenie dawać zwykł". Fakt częstego podejmowania przez szlachtę służby po dworach wskazuje, iż nie była to kondycja pogardzana. Co więcej, uważano, że właśnie wielcy panowie są odpowiedzialni za opiekowanie się uboższą szlachtą, co miało zapobiegać schodzeniu jej na złe drogi.<br>"Inni, więcej godni Wojewody względów, doszli potem najwyższych krajowych urzędów