sto pierwszy i kazałem siostrze obudzić przełożoną, gdyż zaraz będzie operacja. Przełożona zwykle u nas daje narkozę. Sam zaś zrobiłem chorej zastrzyk przedoperacyjny i siedziałem przy niej, aż się trochę uspokoiła. Nigdy nie widziałem bardziej zdenerwowanej osoby. Trzęsła się i wciąż pytała, dlaczego ma wymioty i czy w pokoju nie śmierdzi benzyną. Pozostawiłem ją później i poszedłem na salę przygotować się do operacji. Zaraz po mnie przyszedł dyrektor. Myślałem, że jak zawsze będę asystował, lecz nagle zjawił się docent i zaczął się także przygotowywać. Byłem nawet z tego rad, bo sądziłem, że mniej będę miał kłopotów. I rzeczywiście zapowiadało się wszystko