rumieńce. Wbiegł szybko na schody obejrzawszy się, czy Adam podąża za nim. Adam szedł jak milczący cień.<br>- No i co? Czego chcesz? - zapytał Burski z udaną hardością, gdy znaleźli się w pokoju.<br>- Pióra... Tego pióra, które zabrałeś Jasińskiemu... Nie gadajmy długo! Wziąłeś, oddaj i tłumacz się sam przed sobą.<br>- Jak śmiesz! - krzyknął kolega zdławionym głosem.<br>- Nie krzycz - mówił Adam. - Po co mają słyszeć wszyscy w domu? Porozmawiajmy spokojnie... Dlaczego to zrobiłeś, nie wiem. Być może dlatego, że najpierw robisz, potem dopiero myślisz. Jest mi to obojętne. Pióro Zbyszka masz ty, a Zbyszek pohańbił niesłusznie Żelskiego. Historia jest paskudna.<br>Burski oddychał szybko