powodzenia.<br>- Dziękuję - powiedziałem i wybiegłem z sali. <br> Po moim powrocie do Białki wieść o tym, że idę do wojska do Warszawy lotem błyskawicy rozeszła się po okolicznych miejscowościach. Zawdzięczałem to naszej sąsiadce, która posiadała umiejętność rozprowadzania nowinek z szybkością większą niż Radio Wolna Europa.<br>Muszę przyznać, że w małej białczańskiej społeczności stanowiłem swego rodzaju ewenement. Mianowicie nigdy nie widywano mnie na zabawach, ani też nigdy nie chodziłem z żadną dziewczyną. Wiedziano natomiast, że do późna w nocy czytam książki. W związku z tym zaczęto podejrzewać mnie o to, że po pierwsze dostałem świra od czytania książek, po drugie że ten tzw