wspólnym bytowaniu, a zwłaszcza we wspólnym działaniu. Trzeba sprzeciw taki uznać za konstruktywny"&lt;/&gt;. Czasami nieunikniony jest spór np. między wychowawcami, dążącymi do jak najlepszego wychowania powierzonych ich opiece młodych ludzi, czy politykami, którzy w odmienny sposób chcą dochodzić do dobra narodu i państwa. Taki spór może być czymś pozytywnym.<br>Czyli sprzeciw nie jest czymś destrukcyjnym? Przecież prowadzi często do tragicznego w skutkach konfliktu. Czy wynikiem takiego konfliktu, u którego podstaw leżał społeczny sprzeciw, nie był stan wojenny?<br>Dobro wspólne to - wedle określenia z Gaudium et spes - suma tych warunków życia społecznego, dzięki którym jednostki i ich zrzeszenia mogą łatwiej i szybciej