Tak opowiadał o zamku tutejszym mój dziadek i ojciec, tak i ja wam powiadam, kochany człowieku - kończy siwiuteńki staruszek. <br>Od owego wydarzenia minęło już kilka wieków. Skruszały mury obronne zamku działdowskiego, zapadły się niektóre sklepienia, zaginęła wieść o wielu tamtejszych złych panach. Jednak opowieść o pięknej i dobrej pannie, siostrze srogiego Krzyżaka, krąży dalej wśród działdowskiego ludu. Wieść gminna widzi ją jeszcze dziś młodą, piękną i zakochaną, siadającą w mglisty wieczór jesienny każdego roku na karego rumaka, tuż obok umiłowanego grajka-jeńca. Na dziedzińcu zamkowym rozlega się wtedy dźwięk kopyt, zagłuszony po chwili porywistym wichrem. Odzywa się on tego wieczoru żałosną