robotniczych i im podobnych organizacji". &lt;page nr=16&gt; Podobnie wypowiadał się w grudniu 1908 r. Adolf Warski na łamach "Przeglądu Socjaldemokratycznego", pisząc: "Gdy napięcie ustało, gdy rewolucyjny proletariat został gorzej niż zdziesiątkowany, gdy przywódcy jego zostali wyciągnięci z fabryk, zamordowani, zesłani, gdy triumf kontrrewolucji był już zupełnie widoczny - Demokracja Narodowa nie potrzebowała już stać wyraźnie po stronie lokautowanych fabrykantów. Znalazła sposób dla burżuazji daleko gorszy, zaczęła tworzyć zawodowe związki robotnicze i mówić do robotników zupełnie innym głosem. Zaczęła uprawiać wśród nich tak zwaną czystą robotniczą sprawę z dodatkiem nacjonalizmu, akcentem radykalizmu przeciw wyzyskowi i przeciw walce klas".<br>W historiografii analizował już to zagadnienie St