ręce, do domu Weroniki. Światła na ulicach pozapalały się już wszędzie i w ciemnym pokoju cienie chowały się za wysokimi oparciami krzeseł. Katedry, rezydencja i inne reprezentacyjne gmachy płonęły złotą poświatą. Nie zapalając lampy Weronika zdjęła bluzkę, wyciągnęła z szafy niebieski sweter i nałożyła go przez głowę. Pod spodem ściągnęła stanik i rzuciła go w kąt na oparcie fotela. Zawsze się zastanawiałem, jak dziewczyny potrafią wykonywać takie skomplikowane operacje bez zastanowienia i bez błędu. Facet natychmiast z czymś znacznie mniej skomplikowanym by się zaplątał do imentu.<br>Milczeliśmy. Gwar z ulicy docierał przez okna, ale był podobny do kojącego szumu rzeki w