niesprężyste, oraz reakcje z przemieszczeniem nukleonów. Dla wszystkich procesów z wyłączeniem zderzeń elastycznych (sprężystych) wprowadzamy operator reakcji ((...)) Z porównania (4-1) i (4-2) mamy związek ((...)) <br> Hamiltonian układu ((...)) oraz ich potencjały oddziaływania ((...)) <br> Poczynione założenia stanowią wstęp do wprowadzenia formalizmu reakcji jądrowych, pozwalającego na określenie prawdopodobieństwa przejścia ze stanu początkowego ((...)) do stanu końcowego ((...)) <br> W niniejszej książce nie posługujemy się ścisłym formalizmem właściwym fizyce, poprzestając na ogół na opisowym, często makroskopowym czy fenomenologicznym, traktowaniu zjawisk jądrowych. Dla takiego opisu najistotniejsze jest określenie trwałych, dobrze zdefiniowanych eksperymentalnie, produktów procesu.<br> Do rozważanej przez nas reakcji jądrowej (jak zresztą i do samorzutnych przemian jądrowych) stosują się