że stała się od razu wielką bogaczką. Stał się więc cud, za który Bogu serdecznie dziękowała. <br>Gospodarze z wioski przyglądali się temu cudowi i na widok rosnących gór płótna &lt;orig&gt;uczuwali&lt;/&gt; złość i chciwość. Ale największa złość i chciwość odezwała się w sercu bogatej wdowy, która pierwsza odpędziła od swej chaty staruszka. Nie namyślając się więc długo, pobiegła za nim. A dogoniwszy staruszka na drodze wśród lasu, jęła go prosić i namawiać, ażeby się wrócił i do domu jej wstąpił. <br>- U mnie, staruszku - mówiła - pożywisz się lepszą strawą niż u tej biedaczki na wzgórzu za wsią. Dam ci mięsa i placka i