wiersze – Odę na zawieszenie orłów francuskich w Lublinie oraz Odę na pokój w roku 1809 – które, deklamowane wielokrotnie na spotkaniach towarzyskich i na urzędowych posiedzeniach różnych ciał kolegialnych, przedrukowywane w Zamościu i w Warszawie na łamach gazet i oddzielnie, zyskały mu momentalnie ogromny rozgłos i całkowicie zmieniły dotychczasowy status – z nieznanego nikomu prowincjonalnego wierszopisa awansowały go do godności narodowego twórcy. Jak stwierdza Wojciechowski: „Te dwie ody napoleońskie z roku 1809 były podstawą sławy Koźmiana jako poety. <gap> Od tej chwili, od roku 1809, Koźmian obok Niemcewicza, Osińskiego i Wężyka poczyna zajmować jedno z najwybitniejszych miejsc na parnasie polskim