o tym, że w międzyczasie nie tylko ciągnęła się za mną opinia nierzetelnego fircyka dziennikarskiego, ale w dodatku Wydział Prasy KC po reportażu o Domu Dziecka i udziale w aferze wysokich urzędników partyjnych blokował mi publikowanie pod własnym nazwiskiem. Radziłem sobie tak, że po południu szedłem na kradzioną zupkę do stołówki uniwersyteckiej, zaś wieczorem - na proszoną kolację do żeńskiego akademika na Żwirki i Wigury. W weekendy, jak mi się nie udało do nikogo wprosić, opędzałem głód kluskami kładzionymi z cukrem - zapas mąki i cukru ciągle jeszcze był w domu. <br>Żyłem więc praktycznie bezgotówkowo. Najgorsze były dla mnie dni - jeden lub dwa