nadzieja mnie opuściła,<br>gdy już doznałem przez chwilę pamięci po nim, więc może to sprawiło, że<br>miast się ucieszyć, zawód jakby odczułem, że gdybym mógł, starłbym<br>sobie jego widok z oczu, a najchętniej wróciłbym w sad do swojego<br>niepokoju o niego i swojej nadziei.<br> - Chodź jeść, synu - powiedział, przystając. - Wszystko stygnie.<br> - Szukałem cię - powiedziałem z wyrzutem.<br> Spojrzał na mnie, jakbym nie do wiary wydał mu się przez chwilę.<br> - Naprawdę cię szukałem.<br> - Chciałeś czego?<br> - Nie, nic - odrzekłem nieśmiało, spłoszony nagle tym jego pytaniem,<br>które nie pozostawiało miejsca nawet na nieufność. - Tylko czy jesteś