był w swych ideałach w równym stopniu Rzymianinem, jak wielcy rzymscy moraliści, tacy jak &lt;name type="person"&gt;Lukrecjusz&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt;Juwenalis&lt;/&gt; czy Tacyt. Jednakże moralne oburzenie uczyniło z Lukrecjusza ateistę, a z &lt;name type="person"&gt;Juwenalisa&lt;/&gt; pesymistę. &lt;name type="person"&gt;Tertulian&lt;/&gt;, z tych samych powodów co oni, stał się szermierzem wiary chrześcijańskiej przeciw zepsuciu pogańskiego świata. To, co pisał, odbiegało od stylu i myśli jemu współczesnych wielkich pisarzy w Aleksandrii: &lt;name type="person"&gt;Klemensa&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Orygenesa&lt;/&gt;. &lt;gap&gt;.<br>Choć znał dobrze grekę, pisał jednak głównie po łacinie. Będąc prawdziwym mistrzem tego języka, wypracował dla Kościoła afrykańskiego łacińską terminologię liturgiczną, teologiczną, ascetyczną. Jemu właśnie zawdzięczamy wypracowanie takich pojęć łacińskich, jak jedność Bożej natury (&lt;foreign lang="lat"&gt;unitas, substantia&lt;/&gt;), troistość Boskich osób