osobowość"; jednocześnie zaś czynić tę osobowość nieuchwytną, niepodatną przyswojeniu. Niech będzie na tyle kusząca, aby budzić pożądanie, ale na tyle nieobliczalna, aby zawsze umknąć zagarnięciu! Mówiąc brutalnie, artysta pragnie być pożądany, ale nie - posiadany.<br>Czymże więc będzie osobowość, którą Gombrowicz zaproponuje publiczności? Ani substancją, ani strukturą: nie ma bowiem tak subtelnego zmieszania cech ani tak zawiłego układu zależności, których by nie można uchwycić i przyswoić. Będzie ta osobowość raczej - rodzajem aktywności: aktywność nie musi być rzetelna jak substancja ani spoista jak struktura. Powinna być jednak hojna, płodna. Ponieważ piękne jest to, co nieprzewidywalne, Gombrowicz radzi układać sobie osobowość jak grę: odkrywać