urozmaicenie w ich monotonne życie, już ma zamiar pofrunąć z Gratzu gdzieś pod inne nieba. A więc widzi ją wkrótce Admont, gdzie przechadza się "wzdłuż burzliwej rzeki Ems". Czyta gazety, listy, pija herbatę gotowaną "na obrzydliwym sznelsiderze". Potem - Lwów, gdzie jada u Dulębianki obiady gotowane przez stróżkę. I znów obczyzna, święta tam spędzone.<br><br>A gdy przychodzi styczeń 1891 roku, jedzie do Włoch, wysyła dużo listów do rodziny, przyjaciół, znajomych, także do znajomego z Gratzu - profesora Gumplowicza. Na wiadomość o niej i od niej czeka zawsze z żarliwą niecierpliwością nie sam adresat, nie jego żona, ale ich syn. A więc i tym