turysty znacznie mniej atrakcyjne, mimo że walory środowiska mogą być nawet lepsze. Omówione pokrótce założenie geoekologicznego podejścia do waloryzacji środowiska przyrodniczego, w którym konfiguracja określa jego topograficzne zróżnicowanie, specjalizacja - strukturę użytkowania ziemi, centralizacja - występowanie układów przewodnich, stabilizacja - trwałość i odporność przyrody, standaryzacja - wpływ obowiązujących reguł społecznych, antropizacja - oddziaływania ludzkie, a symbolizacja - zawartość elementów kulturowych, stwarza możliwości wielostronnego oceniania przestrzeni przyrodniczej. Istnieją też inne ujęcia wartościujące środowisko przyrodnicze dla turystyki i rekreacji, które w sposób mniej lub bardziej szczegółowy uwzględniają powiązania z typami ruchu turystycznego lub kładą nacisk na wartości estetyczne. Podstawowe kryteria tych ujęć omówiono w poprzednich rozdziałach i będą charakteryzowane