czuć ciężar spojrzeń czekających na jego słowa. <br>Patrzą na niego jak na sędziego, on zaś czuje się podsądnym. Czekają od niego <br>wyroku, a on czeka na znak Pana. Nie wie nic. Jest bezradny jak dziecko. Powtarza <br>w duchu surowe słowa prawa i nie wie, do kogo je stosować? Chwieją się szale <br>wag tak starannie dotychczas wyrównanych. A Pan milczy.<br>I ku zdumieniu ludzi wpatrzonych w oblicze naczelnika Ab-Ram wzdycha żałośnie <br>i dłonie składa, jakby o coś błagał. Panująca cisza pogłębia się jeszcze, gdyż <br>wszyscy wstrzymują oddech.<br>Ab-Ram myśli: Wierzę, iż Pan mój czuwa i prośbę moją słyszy. Dokąd grzesznik