dziwnego. Pan Hipolit porwał się na nogi i trzasnął pięścią w stół, aż popielniczka podskoczyła na nim jak piłka i potoczyła się na podłogę. <br>- Cóż to ja złodziej jestem? - wrzasnął czerwony z gniewu jegomość. - Złodziej jestem, żebym miał sprzedawać cudze wynalazki? Wynoś mi się pani ze swoim Władysławem. Człowieka nie szanują w jego własnym domu! Nie mam tego kamienia, ale to asani powiadam, że gdybym go miał, to wolałbym go zjeść w galarecie niż go jejmości sprzedać za miliony! Wynalazcy cudzą krzywdą! <br>- Nie ma go pan naprawdę - jęknął wyrostek tak rzewnym głosem, że Hipolit błyskawicznie ochłonął. Chwilę patrzył uważnie na zebrane