doskonałości wyrobu, szlifowania jego formy. Inaczej wyglądała ta sprawa w rzeźbach tworzonych przez domorosłych świątkarzy, skazanych w znacznym stopniu na własna intuicję i konieczność radzenia sobie z zapamiętanym wzorem. <br>W rzeźbach tworzonych bez przekazu wiedzy i tradycji spotykamy niekiedy zadziwiającą siłę wyrazu. Rzeźba taka nas, nawykłych już do eksperymentów w sztuce, nie szokuje, przeciwnie - dostrzegamy w niej emocje wysokiej próby, dramat uchwycony w geście, w wyrazie twarzy. Taki jest przejmujący ból Matki Bożej nad ciałem Syna, tors Ukrzyżowanego, postacie opłakujących kobiet. Charakterystyczne atrybuty pozwalały poznać (nawet po kolorze szat), kogo przedstawia rzeźba, natomiast trudność sprawiała rzeźbiarzowi chęć wczucia się w dramat