bawi. Zatem wyznawał zasadę samoograniczania wolności artysty dopasowującego dzieło do potrzeb teatru; ale tylko autor miał o tym decydować.<br>Szybko, już jesienią 1831 roku okazało się, że teatr wymaga od autorów ustępstw o wiele dalej idących. Najpierw doszło do kuriozalnej sytuacji, zapisanej w popremierowej przedmowie Henri de Latouche'a do jego sztuki La Reine d'Espagne (1831). Latouche, pisarz nieco starszy, szanowany jako niegdysiejszy redaktor "Mercure du XIX si*ecle" a potem stały współpracownik pisma "Le Globe", zapragnął wyraźnie partycypować w scenicznych sukcesach romantyków; nowatorstwo jego fatalnie nieudanego dramatu ograniczało się jednak do fabuły gorszącej i obrażającej majestat monarchii. Sztukę źle przyjęto, i