mu: "Ty każ sobie dać obiad i butelkę piwa!" "Wedle rozkazu pani baronowo!". Szynkarka witała nas w korytarzu i prowadziła do swojej "wytwornej" izby. Białe, grubo ciosane deski wysypane były piachem, na ścianach wkoło gałązki jedliny. Spluwaczka też była tak przystrojona. Zapach zimnego powietrza. Lustro przysłonięte muślinem, na komodzie leżały szydełkowe narzutki. Na nich bibeloty, małe figurki z powykręcanymi członkami. Nad sofą, też okrytą szydełkową robotą, wisiał ujęty w ramki wianek ślubny i obraz przedstawiający króla i królową Elżbietę7 . I pukiel włosów w ramce ozdobiony wiankiem z kocich łapek8 . Wszystko oglądaliśmy sobie tak dokładnie, że pamiętam to jeszcze dziś. Na parapecie