nie posiada on cechy, która odróżnia go od innych kategorii osób, i to cechy mniej pożądanej - w krańcowym przypadku, czy nie jest on osobą z gruntu złą, niebezpieczną lub słabą. Zostaje on w ten sposób zredukowany w naszych umysłach z osoby pełnej i normalnej do splugawionej i nieliczącej się. Cecha taka staje się stygmatem zwłaszcza wtedy, kiedy jej dyskredytująca właściwość ma poważne konsekwencje. Określa się ją także czasami jako słabość, niedostatek czy handicap. Stygmat powoduje wyjątkowy rozziew między oczekiwaną społeczną tożsamością jednostki a jej tożsamością rzeczywistą&lt;/&gt;".<br>Pojawiła się powyżej ważna para pojęć stosowanych przez Goffmana: tożsamość oczekiwana &lt;foreign lang="eng"&gt;(virtual identity)&lt;/&gt; i tożsamość