głosiciela.<br>I tu autor przechodzi do kwestii motywacji, a więc rzeczywistych sprężyn popychających pewnych ludzi do działalności - nazwijmy to wprost: propagandowej - i przekształcającej niejednego pisarza czy naukowca w skrzyżowanie proroka z Führerem.<br>Za typowe cechy "zaangażowanych intelektualistów" uważa Johnson ich nader dobre mniemanie o sobie, lekceważenie "tłumu" (czyli zwykłych ludzi), talent do autoreklamy, oraz sympatię dla tzw. pociągnięć radykalnych czyli stosowania przemocy.<br>O ile pierwsze dwa wyróżniki - stawianie siebie wyżej, a innych niżej, są niejako wbudowane już w postawę uniwersalnego belfra-aktywisty (do czego mniej więcej sprowadza się u Johnsona definicja "intelektualisty"), dwie pozostałe cechy nie zawsze są tak oczywiste.<br>Weźmy