się z bolszewikom jedynie znanych przyczyn Białogorskiem.<br>W miejscach deportacji w środowisku Tatarów krymskich zrodził się potężny ruch narodowy. Przez więzienia, szpitale psychiatryczne, głodówki przeszły setki ludzi, żądających prawa powrotu swojego narodu do ojczyzny. Przez wszystkie te lata krymscy Tatarzy nie mogli pojechać na Krym nawet jako turyści. Jeden z tatarskich przywódców Mustafa Dżenilew spędził w więzieniach i obozach w sumie około 18 lat, jedna z jego głodówek trwała 303 dni, ważył wówczas 36 kg. A Musa Mamut spróbował samowolnie osiedlić się na Krymie i w czasie powtórnego wysiedlenia spalił się, oblewając swoje ciało benzyną.<br>Dopiero w 1989 roku radziecki rząd