stanie się całkiem podobna do życia, a w życiu główna akcja pociąga za sobą nieprzeliczony splot koniecznych faktów. Wówczas twórca znajdzie w swych postaciach umysły, które napełni swymi ideami, serca, w które włoży swoje uczucia i wszędzie da się wyczuć jego duszę, wprawiającą wszystko w ruch"&lt;/&gt;.<br>Wyobrażano sobie dramat i teatr przyszłości, a rozważano przede wszystkim konkretne, rzeczowe kwestie. Szło o parę spraw podstawowych: o zharmonizowanie interesów dramatu i teatru, o właściwe wyeksponowanie walorów literackich na scenie oraz o ochronę autorskiej, poetyckiej wizji dzieła przed zakusami inscenizatorów. Była to zatem inna perspektywa i inna problematyka niż ta, która dziś wydaje się