krąg tradycji poetyckiej niemieckich XIII-XIV-wiecznych minnesängerów, zjawisko zatem nie całkiem identycznie z kręgiem XII-XVII-wiecznych prowansalskich trubadurów); pomiędzy albą a polskim XVI-XVIII-wiecznym hejnałem istnieją zaś różnice jeszcze poważniejsze.<br> Słowo alba w swoim pierwotnym, prowansalskim użyciu i sensie stanowiło nazwę silnie skodyfikowanego - w płaszczyźnie sytuacyjno-osobowej, tematycznej i formalnej - gatunku poezji lirycznej (wbrew rozpowszechnionemu dziś rozumieniu - nie tylko erotycznej; trubadurzy pisywali również tzw. "aubes religieuses"). Gatunkowe konstanty alby wydają się tak wyraziste i łatwe do wyodrębnienia, że przez ponad pół wieku od ukazania się w r. 1934 podstawowego dzieła Alfreda Jeanroy o liryce trubadurów nikt z badaczy