w nas doznanie piękna.<br> Najbardziej oczywistym zjawiskiem proestetycznym jest sztuka -<br>istnieje ona na sposób celowy, najbardziej zaś rzeczowe w tym zakresie<br>fakty, jakimi są dzieła sztuki wraz z ich momentem "przedmiotowości",<br>swe zaistnienie zawdzięczają zamiarowi, by zrealizowane zostało<br>"piękno", czyli wysokiej klasy wartość estetyczna. Pojawia się jednak<br>co pewien czas tendencja, by uprawiać estetykę bez sztuki, sztuka<br>bowiem jest zbyt oczywista, by móc jeszcze wzbudzić zainteresowanie <br>teoretyczne, "estetyka sztuki" zaś - równie oczywista <br>i powszechna jak sama sztuka - stała się banalna, popadła w<br>stereotypowość. Zatem należałoby kreować nową estetykę, mianowicie<br>"estetykę zgeneralizowaną", "estetykę rzeczywistości", "estetykę<br>struktur uniwersalnych" itp.<br> Możemy tu na zasadzie