Świeżość od szyby, za którą dzień w ciepłych wilgociach. A niebo! Szorstkim deszczem wymyte aż po kolumny jaspisowego lasu, nad którym cumulusy nieśpieszne. Między nimi skowronek! "Znak staroświeckości... dajmy mu żyć". <br>Tuż po tym ptaku z piosenki ludowej ruszył mu w głowie film naturalistyczny z kobietą w autobusie, błotem na tenisówkach, aż po findesieclowy dym spiralą wokół głowy proboszcza. Odetchnął głęboko. Ręcznik, jeszcze nie używany, pachniał lnem i ślizgał się po policzkach. <br>Na schodach posłyszał głos wesoły; proboszcz telefonował. Przywitał Hansa podochoconą twarzą. Wolną ręką wskazał mu krzesło. <br>- Ja, jaaa... aber... ja. Auf wiedersehen... Podszedł do Hansa i uścisnął mu dłoń