przed nim długi żałobny chodnik. Na mocy nadzwyczajnego dekretu rządu narodowego ciało jego wyjęte zostało spod przymusu spalenia i złożone tymczasowo w Panteonie.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Na opustoszałym placyku, samotny, nikomu nie potrzebny, pozostał czarny samochód pełen przytłumionego jęku kłębiących się w nim ludzi.<br>a Rotmistrz Sołomin wracał do domu posępny jak wygwizdany tenor. Zawód doznany był zbyt wielki, aby można było przejść nad nim do porządku dziennego.<br>Wydawało mu się, że przez długie lata czekał na tę chwilę, znosił dla niej upokorzenia i poniewierkę, marzył o niej po nocach, i oto w ostatnim momencie ktoś złośliwy pokazał mu figę.<br>I dorodny rotmistrz wypadając