wstrzymywali i dezorganizowali całą nieprzyjacielską osłonę. Rezolutne postanowienie porucznika Paszkiewicza, by we właściwej chwili uderzyć na Messerschmitty, i śmiałe wykonanie tej decyzji były jak ziarna piasku rzucone w tryby olbrzymiej maszynerii: rozprzęgły jej koła.<br><br>Po rozbiciu wyprawy, a tym samym jej unieszkodliwieniu, nastąpił drugi, końcowy okres walki, mianowicie pościg i tępienie uciekającego wroga. W pogoni brały udział już także i inne brytyjskie dywizjony, jak również tych sześciu myśliwców, którzy dotychczas walczyli z osłoną przeciwnika i jakimś cudem wszyscy szczęśliwie wyrwali się z uścisku Messerschmittów. Była to osobliwa pogoń, bo wobec kilkakrotnej z początku przewagi Luftwaffe myśliwcy nie zawsze wiedzieli, kto kogo