pełnym, dojrzałym zapachu natury, miał więc uczucie, że został okradziony z bezcennych chwil życia, którego niewiele - jak sądził - już mu pozostało. Jednakże cenił sobie te bezsenne noce, bo wtedy panowały nad nim cisza i osamotnienie, mógł z sobą gadać do woli, po swojemu filozofować, a nawet modlić się po swojemu, to znaczy przyzywać Boga, by sądził i był sądzony. Leżał więc w szerokim łożu, z lewej strony miał ścianę, na ścianie tapety o delikatnym wzorze, szaro-błękitne, z rysunkiem egzotycznych kwiatów i smoków, jak na chińskich parawanach z czasów jego młodości, z prawej zaś strony miał stolik <page nr=60> nocny, na nim lampkę z