ale zamilkł, zamyśliwszy się nad słowami Dorona. - Jesteś Liściem. Do czego potrzebny może ci być człowiek taki jak ja, wyklęty przez swoich braci?<br>- Widziałem cię już.<br>- Wiem, panie.<br>- Służyłeś Szepczącym, występowałeś przeciw &lt;orig&gt;banowi&lt;/&gt;. Siepacze Penge Afry długo bawiliby się twoim ciałem.<br>- Wiem, panie - powtórzył Magwer.<br>- Ale twoi cię wyklęli. &lt;orig&gt;Banowe&lt;/&gt; tortury niczym się wydają wobec klątwy, jaką rzucił na ciebie Ostry. Okazałeś się zdrajcą. Lecz ja nie odnajduję w tobie krzywoprzysięstwa. Zresztą patrz - Doron rozchylił koc. - Hańbiące znaki zniknęły z twojej piersi.<br>Oczy Magwera zalśniły. Przez chwilę gniótł zabliźnioną skórę, jakby wietrzył jakieś oszustwo. Jednak to była prawda - rozpulchniona skóra wypełniła