który nie jest nasycony, nie jest ukierunkowany. Odległość od chwili do chwili - coraz dłuższa. Ciężar życia. Twórczość nie jest tu możliwa, bohater nie może nic napisać, bo nie ma w nim energii życia. Życie jest tu daremne. Rozpadające się, ale w tym pozornym braku troski o czas teatralny, o tzw. - tradycyjnie rozumiane - "tempo" mieści się magia tego spektaklu i jego groźne napięcia. Są tylko zastygłe w martwocie i bezużytecznym trwaniu - chwile i fałszywe epifanie...<br><br>III <br>Całkowitym zaprzeczeniem takiego ukształtowania tempa i rytmu spektaklu jest Noc listopadowa Andrzeja Wajdy.<br>Jest w Nocy listopadowej Wajdy scena wielkiego patriotycznego uniesienia, ruchu ogarniającego najpierw grupę