liścia w procesie wymiany gazowej. Odwrotnością przelotowości liścia jest opór dyfuzyjny liścia. Według Monteitha (1965) opór dyfuzyjny pojedynczej szparki jest równy różnicy koncentracji gazu między końcami szparki, podzielonej przez natężenie dyfuzji. Opór dyfuzyjny na jednostkę powierzchni liścia jest równy średniej różnicy koncentracji pary wodnej w poszczególnych szparkach, podzielonej przez intensywność transpiracji. W przypadku rozpatrywania parowania terenowego pojęcie oporu dyfuzyjnego można rozszerzyć na całą jednorodną pokrywę roślinną określonego obszaru. Opór dyfuzyjny pokrywy roślinnej można pomierzyć (van Bavel i in., 1965) lub wyznaczyć na podstawie metod pośrednich, np. metodą bilansu cieplnego (Jaworski, 1980a). Badania Monteitha i in. (1965) wykazały, że zmiany oporu dyfuzyjnego