ich władzach, a nawet stanowią - żeby nie sięgać daleko: jak w Czechosłowacji, Rumunii czy Bułgarii - bardzo znaczną część członków tych stowarzyszeń. Słusznie również nie przyznaje się krytykom żadnych stypendiów, wyróżnień, wyjazdów zagranicznych i nagród; w Polsce otrzymać można nagrody publicystyczne za pisanie o uprawie ziemniaka lub chmielu albo o problemach transportu kolejowego, ale nie za pisaninę o sztuce.<br> Sytuacja krytyka plastycznego w naszym kraju jest w ogólności tak żałosna, że fakt, iż spotyka się jeszcze osoby, którym chciało się poświęcić temu zajęciu trochę swojego czasu i ambicji - uznać można za zgoła niezrozumiałą osobliwość. Oczywiście są to zazwyczaj jacyś hobbiści, rozgorączkowani amatorzy