w katedrze w Sankt Petersburgu. Miał to być akt skruchy i pojednania Rosjan, symboliczne odejście od stulecia rewolucji, bratobójstwa, terroru i zbrodni. Ale Rosjanie już nie wiedzą, kto jest bohaterem, a kto kanalią ani jak zakończyć wojnę domową, której żar nie wygasł.&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt; &lt;foreign&gt;east news&lt;/&gt; W Rosji mało kto płakał nad trumną cara&lt;/&gt;<br><br> &lt;tit&gt;Pojednanie ciała z ziemią&lt;/&gt;<br><br>&lt;au&gt;Marek Ostrowski z Petersburga&lt;/&gt;<br><br> "Chcemy odkupić grzechy swoich przodków" - powiedział Jelcyn nad trumną. Ale jakie grzechy? Wobec pana i imperatora? Oczywiście Rosja mogłaby żałować, że swego cesarza zabiła nie na sposób europejski. Anglicy czy Francuzi też poprowadzili królów na szafot, lecz najpierw ich sądzono: Karola