sercu małego dziecka. Potem siedziała milcząc na środku sceny otulana białym welonem wydmuchiwanym z olbrzymiego wentylatora, ogarniana mechaniczną czułością. Nabijała błyszczące zielone jabłka i czerwone pomidory na pręty, tworząc dziwny, mechaniczny las. A w finale wszyscy troje z nagłą, niezapowiedzianą, szaloną furią poczynali ciskać pomidory w wielki wentylator: czerwony miąższ tryskał po podłodze.<br><br>Trudno opowiedzieć treść tego przedstawienia; tkwiące w nim napięcie emocjonalne wynikające ze zderzenia nieprzystawalności było jednak znakomicie czytelne - i wstrząsające. Chiński teatr otrzymał nagrodę "Polityki": za spektakl najdobitniej wyrażający niepokoje naszych czasów.<br><br>O współczesności mówili też goście niemieccy. Theater 89 z Berlina przywiózł "Panoramę skondensowanego mleka" Georga Seidela