metrykę po jakiejś zmarłej dziewczynie. Bardzo zabawnie się nazywam Maria Burak, prawda? Ale i tak okropnie się boję, kiedy Niemcy przyjeżdżają.<br>- A przyjeżdżają?<br> - Pewno. Wtedy wychodzi do nich pan Reidern albo i pan Andrzej. On jest świnia, próbuje mnie przyłapać, całować. Taka gnida. Niech lepiej swojej Krysi pilnuje i łapy trzyma przy sobie, bo oberwie. Wie pani, Janusz... Janusz to był mój narzeczony - dodała prawie szeptem.<br> - Musi ci być bardzo ciężko - powiedziała Marta i położyła rękę na ramieniu Marysi.<br> Dziewczyna przerwała ścieranie kurzy, popatrzyła na rozmówczynię ciemnymi, prześlicznymi oczami, które przypominały dwa kasztany w otoczce pierzastych rzęs.<br> - Ja już tyle widziałam