rozlicznymi potrzebami życiowymi tego osobnika. Dyskusyjne jest zaliczenie kaczyńca przez GRIME'a (1979) do S-strategów, a więc odpornego na stres oraz zdolnego do modyfikacji strategii rozrodczej. Szczegółowe badania nad fenotypową i genotypową zmiennością C. palustris wskazują na zależność strategii od warunków bytowania populacji (łąka, las, źródlisko). Różne populacje znamionuje inny typ strategii, a więc w lesie i źródlisku rośliny wyróżniają się strategiąS (wahania wody modyfikują wzrost i strategię reprodukcyjną), a w zbiorowiskach łąkowych kaczyniec jest strategiem C. Osobniki w tej populacji są silnie ukorzenione, a długie pędy wnikają między trawy i turzyce i zakorzeniają się wśród nich. Podobną reakcję C. palustris