często zażegnywane przez różnego rodzaju akty tolerancyjne. Te jednak obowiązywały zazwyczaj dość krótko. Zdecydowany zwrot przyniósł dopiero edykt nantejski. Natomiast konfederacja nie kładła kresu żadnym walkom na tle wyznaniowym, ponieważ nad Wisłą nigdy one nie rozgorzały. Od dawna bez przeszkód odbywały się synody protestanckie, działały różnowiercze szkoły, a w licznych typografiach swobodnie &lt;page nr=59&gt; tłoczono dzieła propagujące zasady nowej wiary. Dlatego też z wyższością patrzono na Francję, która z tak znacznym opóśnieniem wzięła wreszcie przykład z Polski.<br>Już u schyłku XVI stulecia polscy rzecznicy tolerancji religijnej, rekrutujący się także z grona katolików, pisząc o edykcie nantejskim, zwykli byli go nazywać krótko i po