starymi rękawiczkami, trzymała sekator. <br>- Czego sobie życzysz, moje dziecko? - zapytała tak energicznie, że Marylka straciła rezon. <br>"Kto to może być?" - pomyślała w popłochu i, rozstrzygnąwszy kwestię na niekorzyść czarnowłosej pani, już miała ochotę odpowiedzieć wyniośle, gdy nagle spostrzegła, że mała dama nie wygląda na osobę, która by dała sobie bezkarnie ubliżyć. <br>"Mój Boże kto to może być?" <br>Mimo woli odpowiedziała znacznie grzeczniej i słodziej, niżby pragnęła: <br>- Chciałabym się przejść po parku, jeżeli wolno. <br>Pani, już znowu nachylona nad rabatą bratków, wyrywała z niej jakieś jej tylko widoczne chwasty. <br>- I owszem, idź do parku i zawołaj sobie Huberta do towarzystwa. Przypuszczam, że