Stefana Razina (1670 r.). Nie miało to być ani ostatnie, ani największe powstanie chłopskie. <br><br> Dalsza walka o ustrój toczyła się między absolutyzmem a oligarchią. Coraz większą rolę odgrywali fachowcy od rządzenia - diacy, czyli coraz liczniejsi funkcjonariusze coraz liczniejszych urzędów centralnych (prikazów). Przez te urzędy wiodła droga awansu dla ludzi z ubogiego dworianstwa czy z mieszczaństwa. Nowego znaczenia nabrały też urzędy lokalne, kiedy administrację na szczeblu regionów (ujezdów) skupiono w rękach pełnomocników carskich, zwanych wojewodami. Teoretycznie wojewoda działał w imieniu cara, do którego skarbu napływały wszelkie dochody państwowe. W praktyce wojewodowie, wywodzący się z warstwy bojarsko-urzędniczej, traktowali swój urząd na kształt