w ciągu dwóch, trzech lat jest bardzo realne.<br>Liberalizując komunistyczne Chiny, świat wchodzi w nowy etap globalizacji rynków, czego skutki są trudne do przewidzenia. Przed potencjalnym kryzysem nie zabezpieczą nas kamienie współczesnych luddystów w Seattle, którzy podobnie jak ich XVIII-wieczni angielscy prekursorzy uwierzyli, że niszczenie maszyn i podpalanie fabryk uchroni robotników przed szesnastogodzinnym dniem pracy. Trudno jednak nie zauważyć, że obecna finansowo-handlowa architektura świata mocno się chwieje. Jedno jest pewne: nie stać nas na powtórkę ostatniej dekady, gdy ponad 120 krajów przeżyło różne kryzysy finansowe i płatnicze, a dwanaście najbardziej dotkniętych gospodarek straciło przeszło 10 proc. swojego dochodu narodowego