ścianą drzew w cztery strony świata i łączące wszystkie możliwie miejsca na Ziemi. Dworce i semafory stanowiły układ krwionośny, pompujący w tę i z powrotem osobowe pociągi, lokomotywy, towarowe wagony w tętnicach trakcyjnych węzłów. Wystarczyłoby naciąć jedną z nich, a industrialny świat wykrwawiłby się na śmierć, poprułaby się pordzewiała pajęczyna uciskająca Ziemię... "Ale nie takim scyzorykiem!" - wyrwał się z zadumy. Dosłownie w tej samej chwili usłyszał śmiech. Z dołu, pod wiaduktem. Śmiech chyba Północnego i jeszcze jeden, niewyraźny. Szybko odsunął się od barierki w obawie, że mogli go zobaczyć.<br>- Mam cię! - syknął przez zęby.<br>Ostrożnie zszedł ze zbocza. Śmiech wyraźniejszy - Północnego