biedna Nel, a także Smok, o niczym nie wiedząc, niczego nie przeczuwając, sprowadzili mnie w te góry, w tę nieoczekiwaną cudowną samotność (to myślę nad tą rzeką teraz, na tym jodłowym moście), i jak to sprowadzili na mnie ten śmiech, od którego uciekłem i od którego nigdy już pewnie nie uda mi się uciec na odległość zapamnienia (to myślę nad czarnym morskim szumem TERAZ).<br>1.X.1959. Nie ma Mary.<br>Wyjechała kilka dni temu.<br>Nie chce mi się przypominać dokładnych dat.<br>To nie był dobry czas.<br>Tak jakby za każdą obietnicę trzeba było płacić potrójną, poczwórną cenę żałości.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Po południu ruszyliśmy